Authentiek

Pasgeleden zij iemand tegen me dat het in de politiek erg moeilijk is om jezelf te blijven. Dat komt vooral omdat je telkens compromissen moet sluiten en je dus eigenlijk nooit helemaal waar kunt maken wat je vooraf aan de kiezers hebt beloofd. Daarmee word je direct minder geloofwaardig. Een lastig dilemma, lijkt me. Wanneer blijf je jezelf? Wanneer doe je het beeld geweld aan dat een ander van je heeft.

Toen ik kind en tiener was, zag ik politici regelmatig op televisie. Van Agt, Wiegel, Kok, Lubbers, Terlouw, etc. Je had als kind het idee dat die mensen wisten wat ze deden. Als je nu de verhalen terugleest over Ruud Lubbers, dan lijkt het alsof de tijden (ook politiek) niet veranderd zijn. Toch lijkt het alsof we minder hard oordelen over deze mensen als zij en wij allemaal wat ouder worden. Ze leiden ons land door moeilijke tijden heen en gingen voorop. We noemen ze nu ‘authentiek’.

Het woord authenticiteit wordt vooral gebruikt in de kunstwereld om aan te geven of een schilderij of kunstwerk echt van de maker is. Het is dus geen replica of vervalsing. In de maanden en jaren die voor ons liggen hoop ik dat mensen dat over mij kunnen blijven zeggen. Er is voldoende op me aan te merken, maar ik hoop dat men kan blijven zien dat ik een (behoorlijk gecompliceerd) kunstwerk ben dat echt van de maker is.