Windmolens Emminkhuizen
Op het moment dat we spreken over de klimaatdoelstellingen van Parijs klinkt dat als een “ver van m’n bed show”. Ook de zogenaamde “klimaattafels” waren nog lekker abstract. Maar ondertussen komt ’t steeds dichterbij door de RES; de Regionale Energie Strategie. Het zou zo maar kunnen betekenen dat er over een paar maanden een mega windturbine in de buurt van je huis komt te staan en daar zit niemand op te wachten.
Eigenaar
De hoofdvraag is: “wie is er eigenaar van het probleem?” Eigenlijk zijn we dat allemaal samen, want het is duidelijk dat als we niets doen aan onze manier van leven, we de aarde binnen enkele generaties hebben uitgeput. Kortom: we moeten er iets mee. De overheid worstelt al langer met het begrip “participatie”. Want dat is toch wat we willen, dat iedereen meedoet? Dus starten we kekke campagnes zoals iedereendoetwat.nl om mensen bewuster en enthousiast te maken.
Rol overheid
Volgens mij gaat er in de rolverdeling tussen overheid en inwoners iets mis. De overheid gaat teveel op de stoel van de burger zitten en veronachtzaamt haar eigen rol. Resultaat is een van bovenaf opgelegde vorm van participatie (in de RES) en het onvoldoende inzetten van de (democratische) sturingsinstrumenten. Gevolg is dat door de RES, zowel inwoners als gemeenten, door een proces van “een bod uitbrengen” en een quasi proces van afspraken en inspraak langzaam in het pak genaaid worden. Je zwemt als het ware een democratisch opgezette fuik in en je komt er niet meer uit. De manier waarop het proces is ingericht voldoet daarmee niet aan principes van gezamenlijkheid en wederkerigheid. Het zorgt ervoor dat inwoners en gemeentes qua belangen tegenover elkaar staan. Resultaat is dat “de burger” zich nog minder gehoord en begrepen voelt door de politiek. Gemeenteraadsleden en bestuurders worden onder de druk van boven en beneden gedwongen tot onwelgevallige keuzes.
Nieuwe sociale verhoudingen
Ik sluit me aan bij de visie van Pieter Omtzigt dat we toe moeten naar nieuwe sociale verhoudingen. Dat begint bij de rol die we de overheid toedichten. De principes van het neoliberalisme werken niet meer, maar we kunnen ook niet terug naar het idee van “Vadertje Staat” die alles voor haar inwoners verzorgt. Ik houd het zelf graag bij de principes van het CDA: gespreide verantwoordelijkheid, publieke gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap. Volgens mij komen we daar een stuk verder mee.
